Κάτι σαν κωπηλάτες δηλαδή;

Από άρθρο στο Wired News http://membres.lycos.fr/coupland/coupmicr.html :

Powering up, one step at a time

British engineers are converting street vibrations into electricity and predict a working prototype by Christmas capable of powering facility lights in the busiest areas of a city.
"We can harvest between 5 to 7 watts of energy per footstep that is currently being wasted into the ground," says Claire Price, director of The Facility Architects, the British firm heading up the Pacesetters Project. "And a passing train can generate very useful energy to run signaling or to power lights." [...]


Εδώ και καιρό αναρρωτιόμουν τι νόημα έχει άραγε η σπατάλη ενέργειας που κάνουν οι σημερινοί homo sapiens sapiens στα γυμναστήρια. Tο γραμμωμένο σώμα δεν αρκεί από μόνο του για να δώσει απάντηση. Και επίσης δεν βλέπω πώς μπορεί η ματαιοδοξία να προσφέρει σε ένα σύστημα παραγωγής - κατανάλωσης ενέργειας (Ή μήπως μπορεί; Ποια η χρησιμότητα της, τόσο διαδεδομένης, ματαιοδοξίας; είναι λειτουργικός ο ρόλος της ή ασαφής, όπως περίπου ο ρόλος του junk dna?).
Αναρωτιόμουν λοιπόν, αν οι διάδρομοι και τα διάφορα αντιαισθητικά μηχανήματα θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μηχανήματα συλλογής ενέργειας.
Έτσι, την ίδια στιγμή που κάποιος, πηγαίνοντας με χαρά ή με βαριά καρδιά από το γραφείο του στο γυμναστήριο (facility της εταιρίας όπου εργάζεται), έχει αποφασίσει ότι θα δώσει ενέργεια για να βελτιώσει την εικόνα του και να καλοπιάσει τη μακροβιότητα, κάποιοι άλλοι υποψιάζονται ότι αυτό δεν είναι αρκετό και έχουν βρει πονηρούς τρόπους να συλλέγουν τα ζωογόνα υπολείμματα της αυτοαναφορικής του σπατάλης.
Πώς σας φαίνεται αυτό?

( -εφικτό;
-ανατριχιαστικό;
- ωφελιμιστικό;
- αναξιόπιστο;
- ... άλλο;)



Φανταστείτε με τι σφρίγος θα χιμήξει μετά στο keyboard του...