Τελικά είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Ας μας φανερώσει κάποιος : ποια είναι η σοφότερη απάντηση;

Αν ρωτήσεις την τρέχουσα λαϊκή / ποπ άποψη θα σου πουν το δεύτερο. “Always look on the bright side of life”, «άδραξε τη μέρα», «κάθε εμπόδιο για καλό», «για καλό είναι όλα», «να βλέπεις τη θετική πλευρά των πραγμάτων (μόνο)» κλπ, ή προστακτικές τύπου get funky, get sexy, get high και λοιπα.

Αν ρωτήσεις τον Σοπενχάουερ θα σου πει ότι ο κόσμος μας είναι ο χειρότερος δυνατός και πως η σκέψη είναι καταδικασμένη να χειραγωγείται από την επιθυμία.

Αν ρωτήσεις τους αρχαίους έλληνες θα σου πουν «ουδέν καλόν αμιγές κακού».

Το σίγουρο είναι ότι το ποτήρι είναι σε μία κατάσταση: αυτή που βλέπουμε. Όπως και να την ονομάσουμε. Οι δύο δηλώσεις είναι αληθινές. Το μισό- αφήνει περιθώριο στην κάθε μια για την αντίθετή της που τη συμπληρώνει.

Ο πεσιμιστής συγκρίνει την εικόνα με τη φανταστική ιδανική εικόνα που του έρχεται εκείνη τη στιγμή στο μυαλό, ένα ποτήρι γεμάτο με (φρέσκο και δροσερό πιθανότατα) νερό. Και βλέπει ότι η πραγματικότητα υπολείπεται.
Ο οπτιμιστής φέρνει στη φαντασία του την εικόνα ενός ποτηριού χωρίς καθόλου νερό και νιώθει ευτυχής που τελικά η πραγματικότητα είναι καλύτερη.

Φυσικά όλα αυτά ισχύουν αν αυτό που περιέχεται στο ποτήρι είναι καθαρό νεράκι, να το πιουν να ξεδιψάσουν, (γιατί αν μιλούσαμε για αλατόνερο πχ. , που εντούτοις θα έπρεπε να καταποθεί τότε οι δύο φράσεις μάλλον θα επιλέγονταν αντιστρόφως)…

Όπως επίσης αναρρωτιέμαι πόση σημασία θα είχε ο πεσιμισμός ή ο οπτιμισμός του καθενός, αν αυτό το νεράκι ήταν το μόνο διαθέσιμο μετά από 3 μέρες στην Έρημο…